Beste Stijn Fens,

Waarom u nou ‘Fens’ moet heten in plaats van ‘Fans’ weet ik natuurlijk niet.
Flauw!
We delen echter de Beatles-passie als ik uw stuk in Trouw van vandaag lees.
Vrijdag a.s. 50 jaar uit elkaar! Ik weet nog goed hoe verwarrend ik dat vond:
een einde waar je niet aan moest denken!
De solo-hit ‘Another day’ /Mc.Cartney van Paul, die meteen verscheen maakte
veel goed, net als later ‘My sweet Lord’ van George en ‘Imagine’ van John.
Mijn begin lag op zaterdag 5 juni 1964: Beatles in Amsterdam!
Na het Pinkster-padvinderkamp wasik met bronchitis thuis gekomen.
Die zaterdag zat ik de hele dag bij de radiodistributie om het verslag
van Herman stok voor de radio te beluisteren.
Diezelfde dag kwam er een Telefunken-radio en Pick-up in huis.
Op het verlanglijstje voor mijn 9e verjaardag prijkte de single I wont
to holt joer hand bovenaan. Jammer.. niet gekregen.

Dit werd het begin van een lange periode van verzamelen, die nooit echt
meer over gaat. Singles, LP’s, CD’s, schoongemaakte CD’s, compilaties..
In juli 1969 mocht ik met een zus naar Londen.
We zagen op Pickadilly Circus de maanlanding, en in Carnaby-street
kocht ik m’n eerste LP: Sergeant Peppers lonely Hearts’ Club Band’ (‘mono or
stereo sir? Doe maar mono..’ , wist ik veel.)
Diezelfde week dat wij daar waren werd de laatste hand gelegd aan mijn
favoriete album ‘Abbey Road’.
Ik had geen idee natuurlijk: dan had ik vast de hele dag bij dat zebrapad
op wacht gestaan om een glimp op te vangen van mijn helden.

vrijdag 29 mei zou het zover zijn: ik werd door mijn zoon
(het blijkt dus erfelijk) uitgenodigd om mee te gaan naar Sir Paul
in het Goffert-park in Nijmegen.
Paul dan toch nog eens in levende lijve te zien spelen (en de zang
maar op de koop toe nemen…).
Dankzij Corona… We moeten wachten, want het concert is uitgesteld.
Ik heb er al 55 jaar op kunnen wachten.
Er zijn veel ergere dingen denkbaar, zeker op dit moment.