meditatie in de oecumenische viering van zondag 13 januari 2019,

bij Markus 10, 46-52

‘Met open ogen’
I Als je met open ogen deze week het journaal en de kranten zag wist je niet wat je zag en hoorde. Je kon je schamen dat je lid van een kerk bent: homoseksuele medemensen en transgendermensen worden in de Nashville-verklaring weg gezet als dingen. Ik wilde proberen met open ogen te kijken en daarom heb ik de moeite genomen deze verklaring te lezen. Weten waar het over gaat. De openingszinnen haalden me over de streep er nu iets over te zeggen. De verklaring begint namelijk met het citeren van Psalm 100 vers 3. ‘Erken het: de Heer is God, hij heeft ons gemaakt, hem behoren wij toe,’ . Wat een troost en kracht gaat daar van uit! Dan kun je echt in gesprek!
II
‘Met open ogen’: een blinde bedelaar op straat. Jezus komt eraan. Bedelaar hoort dat. Weet iets wat de anderen niet beseffen: roept Zoon van David, Jezus, Redder, heb medelijden met mij! De omstanders horen en zien het gebeuren.. Velen bestraften de man, zodat hij z’n mond zou houden. Wat is het toch dat ze dat doen? Waren ze geërgerd omdat zo’n iemand de aandacht trok? Waren blinden in die tijd volstrekt afhankelijk van de gaven van anderen, waardoor die de neiging kregen om ze als minder belangrijke mensen te zien? Werd blindheid mogelijk met zonde in verband gebracht?
Jezus doorbreekt in elk geval de code: hij erkent geen onderscheid dat door mensen gemaakt wordt als hij door de ogen van God kijkt: Hij heeft ons gemaakt, Hem behoren wij toe. God kent geen blinden, geen patiënten, geen homo’s of transgenders, geen asielzoekers of echte Nederlanders. God weet zijn mensen, zijn schepping: aan U behoren wij toe.
III
‘Met open ogen’: Marcus weerspiegelt wat er in de eerste Kerk aan geloofsinzicht en behoefte leefde. Hij vertelt hoe hijzelf en zijn christenlezers zagen, of althans moesten leren zien. Wij kijken, maar zien/doorzien we werkelijk? Wat is onze blindheid en verblinding?
Zien betekent bij Marcus: de blik van het geloof. Zijn evangelie eindigt met: nog een korte tijd en je ziet me niet meer, en nog een korte tijd en je zult me zien. (16,16). Als er gedacht werd dat het met Jezus afgelopen was na zijn dood, dan hebben ze het mis. Jezus die al onze grenzen en begrenzingen doorbreekt, zelfs de dood.
In het leven van de Kerk werd de verrijzenis zichtbaar. De kracht waarmee het jonge christendom zich baan brak. Dezelfde kracht waarmee Jezus door zijn liefde de mens, over zijn dood heen, goddank weet te vinden.
Dat is niet alleen een aparte gewijde sfeer in ons leven. Het is ook de verkondiging van de nieuwe manier om het bestaan op aarde te zien en te leiden. Geloof en liefde van de christen midden in het dagelijkse, daarin leren zien: de Heer is God, hij heeft ons mensen gemaakt, hem behoren wij toe.