Vandaag is het de 100e geboortedag van Willem Barnard, de dichter en theoloog
waar ik sinds heel lang mee leef. Ik moest het uit de ochtendkrant lezen,
en meteen weer gaan bladeren.
Hier zomaar één, terwijl de duiven buiten koeren:
Dageraad
De vogels fluiten af en aan
er breekt een nieuw verlangen aan
het vorige verlangen zakt
in het grondwater van de nacht
alleen de bomen steken diep
hun voeten uit naar waar ik sliep
op takken van verleden tijd
fluiten de vogels in en uit.
Aandacht doet goed 
Dag Teun,
Hoe kan (niet zo maar) iemand dit dichten/verwoorden…die beelden met de vogels hun fluiten, verbinden met een verleden, de afgelopen nacht…
Mooi. We hebben n.a.v. dit en het stuk in Trouw wat Rieke al had gelezen, jullie gebeld. We proberen opnieuw om voor binnenkort een afspraak te maken dat jullie (mohammed en ega naar de Berg komen).
Met een hartelijke groet,
Rieke en Wim
________________________________
LikeLike