Emmausgangers

In Verbondenheid (1) eindigde ik met het aanhalen van 2 kernwoorden voor deze tijd:  authenticiteit en  verbondenheid. Deze woorden wil ik nu verder verkennen in relatie tot het geloven en de gemeente waaraan ik verbonden ben.

We hebben als kern voor ons gemeentezijn in 2011/2 gekozen voor de plaatsbepaling:  Kerk op/aan het Kruispunt. In 2018 breidden we dit uit door te zeggen  Kerk op het Kruispunt, mensen rondom Jezus. Maar wat betekenen deze slogans concreet? Mooie woorden of uitnodigende en uitdagende stellingname?
Van  Kerk op het Kruispunt is het niet zo moeilijk de dubbele betekenis op te vangen. Onze oeroude Maartenskerk staat op het kruispunt van verbindingswegen. Altijd was daar een religieuze plek, zelfs sinds ongeveer 900 n.C. Een plek om op adem te komen, God te zoeken en te eren, anderen te ontmoeten en je te oriënteren. Je kunt het ook zien dat je daar op een kruispunt van je levensweg, als je een overgang mee maakt, terecht moet kunnen.
En zo is het in de praktijk van de gemeente ook gegaan: geboorte, huwelijk, sterven, vieren van de sacramenten doop en avondmaal… Een zondagse gemeente met leven doordeweeks en pastoraat, diaconaat en vormende activiteiten. een pleisterplaats in het dorp, ook voor het gewone leven. de gesprekken en roddels, mooie muziek en, tegenwoordig, soms maaltijd.

Maar Mensen rondom Jezus: waar moet je dan aan denken? Wie is alvast die Jezus? Je moet ergens beginnen en een kern hebben van waaruit je gelooft en leeft. Een woord van de Benedictijn Benoit Standaert komt boven: ‘Jezusruimte’. Jezus is niet van iemand, zelfs niet de eerste Christen! Hooguit zou je kunnen zeggen: ja, hij is kind van God. Jezus is niet te vangen in formules of symbolen. Jezus ‘is’.. en dan kunnen allerlei verhalen, stellingen, ervaringen en uitbeeldingen voorbij komen.

Thomas Merton schreef dat onze liefde en kennis van christus niet eindigt in zijn
menselijke natuur of in zijn goddelijke natuur, maar in zijn persoon. ‘We houden niet van Christus om wat Hij heeft maar om wie hij is.
Het ‘wat’ in Christus is veel minder belangrijk dan de ‘wie’ – de mysterieuze onuitsprekelijke goddelijke persoon – direct en onmiddellijk door de genade en liefde, zonder beelden (en met die beelden als je wil, maar dat is minder direct), en zonder rationaliseren.
Het echte mysterie van de christelijke agape (naastenliefde) is die kracht die de persoon van het woord ons heeft gegeven door tot ons te komen.

Als er over Jezus iets meer te zeggen is, gaat het dus om de vraag wat Hij ons doet. Hoe de relatie met ons gestalte krijgt en waarin. In de jaarlijkse uitzending Carols from Kings op de BBC op Kerstavond worden de gaven van Jezus bij het welkom door de Dean als volgt benoemd: the Christ Child is gift of God’s love to the world.

God is with us as:
Friend
who brings the fullness of Gods grace into the reality of flesh and blood.

Companion
who shares our pains and distress.

Saviour
who heals our wounds, and transforms our tears into hope.

Het verrijkende en verruimende van deze driedeling vind ik de gedachte dat de gaven van Jezus voor ons als vriend, deelgenoot en redder worden getypeerd. Dit zijn wat mij betreft  dimensies  die ons op verschillende levensmomenten in de ruimte zetten.

Meer dan ooit
gedicht van Hans Bouma

ach nee
dit kon niet duren
vergeet hem maar

een hersenschim
een droom
die even uitkwam
maar even

een pijn een leegte
meer dan ooit afwezig

maar her en der mensen
de woorden oprapend
die hij achterliet
en de weg vervolgend
waarmee hij begon

vurige ogen
rusteloos
wat bezielt ze

alsof hij alles
in hun handen had gelegd

vol van hem
alsof hij meer dan ooit
aanwezig was.