In deze dagen van, opnieuw, de Holocaust herdenken, combineer ik hier dit beeld ‘Na Auschwitz'(in Miami, VS), met enkele zinnen van Elie Wiesel.
Elie Wiesel’s (1928-2016) bestaan kwam voort uit de verbijstering over wat hem en de joden is overkomen, en over het feit dat hij er nog was. Hij wilde zich blijven herinneren. Hij had zich voorgenomen de sprekende getuige te zijn van wat is gebeurd, opdat de wereld niet vergete. Hij heeft zijn hele leven gemaakt tot een voortdurende roep tot gedenken, omdat een mens uit het gedenken de kracht put om trouw te blijven aan zijn medemens: ‘Ik heb gezworen nooit te zullen zwijgen als menselijke wezens vervolgd of vernederd zouden worden. anders gezegd: positie te kiezen. neutraliteit helpt de onderdrukker en niet zijn slachtoffer. Soms hebben wij de plicht om tussenbeide te komen. Daar waar mannen en vrouwen vervolgd worden wegens hun ras, hun godsdienst, hun politieke of sociale situatie, ligt voor ons juist op dit ogenblik het middelpunt van het heelal.’