Deur dicht,
telefoonstekker eruit
betrokken geneesheer:
‘wij noemen dit dus…
kanker’.
De nacht volgt,
woelt
en slingert me
heen en weer.
Een speelbal
op de golven,
zo’n lichte.
Dan – ineens –
weet ik:
die golven
dragen
de bal ook.
Het tweede
beeld
doet het
eerste
verdragen.
Naar de vloed
van de onbekende
kust
waar ik
de nieuwe dag
vermoed
waar ik
aan zal spoelen.
18 oktober 2019
Aandacht doet goed 
Dank je Teun. Dank dat je dit gedicht publiceert. Iet en ik hebben het samen gelezen. Prachtig; zo troostrijk.
LikeLike
Ja, ik vond het fijn deze geloofservaring te delen. Het was een bijzonder moment dat me hielp om meer onbevangen de trouwdag van Florean en Lieke te kunnen ingaan!
LikeLike
Bijzonder, dit pareltje in je persoonlijke verhaal. Gefeliciteerd met de trouwdag van je kinderen. En groeten aan Trudy.
LikeLike
Ha Nelleke,
Dank je wel! Mooi dat je het opgepikt hebt uit het vele wat via internet gedeeld wordt. Zo blijven we ook verbonden door de jaren heen.
Hartelijke groet,
Teun
LikeLike